این سند اشکالات اساسی و محتوایی دارد که رویکردش به زندگی، هستی و جهان، جایگاه انسان و مفهوم آموزش نادرست و اشتباه است. وقتی این سند را با سند تحول بنیادین مقایسه می‌کنیم به واسطه این چهارچوب های کلی متوجه تقابل آنها می‌شویم. از ابتدا تا انتهای سند ۲۰۳۰ نگاه و رویکرد انسان گرایانه حاکم بوده و مبنای آن نگاه اومانیستی به تعلیم و تربیت است... آموزش اومانیسمی آموزشی نیست که در آن ایمان، تقوا و خداوند ارکان اساسی باشند بلکه اصل را بر انسان و موجودیت فیزیکی و جسم قرار می دهد.
بیانیه ۲۰۳۰ در کشورهای زیادی ورود پیدا کرد اما به شکل اولیه خود که همان بیانیه بود باقی ماند و به کار خود پرداخت. در تنها کشوری که به صورت "سند" درآمد؛ ایران است! چه دلیل موجهی وجود دارد که یک بیانیه در کشور ما به سندی الزام‌آور تبدیل شود.
کشور ما سند اجرا نکرده، به اندازه کافی در معرض بادهای مسموم غرب هست، حال با اراده خود سند بیگانگان را اجرا کنیم و نگاه و عقیده آنها را در آموزش خود بسط دهیم؟
البته این اسناد اهداف خوبی هم دارند اما این تمرکز آنان بر مسئله زنان و دختران جز ایجاد زمینه برای انقلاب جنسی در جوامع نیست. این سازمان‌ها از آنجایی که به دنبال عمومیت‌بخشی به این نوع سبک زندگی هستند، تحفظ‌ها را نمی‌پذیرند.یکی از این موارد ترویج روسپی‌گری و تعبیر کارگر جنسی از آن است. از مصری‌ها خواستند این بندها را اجرا کنند، آنها اعلام کردند تحفظ کرده‌ایم زیرا با قرآن ما مغایر است، در پاسخ گفتند قرآنتان را با آن منطبق کنید!
دکتر حسین کچوئیان فارغ التحصیل از دانشگاه منچستر انگلیس و رئیس گروه جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران می باشد. در این صوت این عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی از ایرادات سند 2030 می گوید.
این نشست به همت موسسه جوانان آستان قدس رضوی در خرداد ماه سال جاری برگزار شده است.
صوت همایش : دریافت
دیدگاه ها ۰ هیچ نظری هنوز ثبت نشده است