گروه علمی فرهنگی فتح

غم یک وضعیت نامتعادل در روح انسان است. لذا باید به دنبال درمان این بیماری باشیم نه اینکه سعی کنیم با آن کنار بیاییم! شاد و بانشاط بودن، شاخصی برای موفقیت ما در دینداری است. انسان مؤمن باید به نشاط دائمی برسد و حتی یک‌ذره غم نابه‌جا هم قابل پذیرش نیست. منتها باید بدانیم اساساً ریشۀ غم و شادی چیست؟ «شادی و نشاط حقیقی» کجاست و چگونه به‌دست می‌آید؟

ما انتظار داریم در نتیجۀ این بحث، انتظار آدم‌ها از شاد بودنِ خودشان افزایش پیدا کند، به دنبال شادی حقیقی و نشاط دائمی باشند، غم را یک بیماری مضرّ بدانند که برای آنها واقعاً مهلک است و اجمالاً اینکه موضعِ آنها نسبت به غم و شادی اصلاح شود.

انتظار دیگری که از این بحث داریم این است که آدم‌ها به دین و دینداران به عنوان مجموعه‌ای سرشار از غم و اندوه نگاه نکنند و فکر نکنند که دینداران انسان‌های غمگینی هستند. اگر دیدند که یک آدم دیندار، زیاد شاد نیست یا زیاد سرِ حال نیست، باید به این نتیجه برسند که دینداری او ایراد دارد. یعنی دیندارانِ غمگین را زیاد دیندار ندانند؛ نه اینکه دین را به غمگین کردن انسان متهم کنند.

جلسه اول: انسان چگونه شاد می شود؟ دریافت

جلسه دوم: غم های ناشی از شادی دنیوی دریافت

جلسه سوم: شاد بودن؛ شاخص موفقیت در دینداری دریافت

جلسه چهارم: اقدام اساسی برای شاد شدن حقیقی دریافت

یکی از باورهای غلطی که بسیار رایج شده، موضوع ضد شادی بودن دین اسلام است که متاسفانه این باور از دو دلیل عمده سرچشمه می‌گیرد: اول عدم تعریف صحیح شادی واقعی مورد تائید اسلام است و برای مورد دوم می‌توان به تبلیغات سوء دشمنان اسلام اشاره کرد.

در این مطلب تلاش داریم به صورت کلی شادی مورد تائید اسلام یا به عبارتی شادی مومنانه را تعریف کنیم.

در ابتدای کار باید اذعان کرد بسیاری از سخت‌گیری‌های صورت گرفته صرفا براساس سلایق و منافع شخصی بوده که به نام اسلام درمیان جوامع رواج یافته. چنین مواردی به قدری زیادند که نمونه‌های آن را هرروزه می‌توان در گوشه و کنار رویدادهای مختلف مشاهده کرد، و قسمت جالب‌تر زمانی اتفاق می‌افتد که...

به قلم: محمد علی بخشی پور(آرشاویر)

دانلود pdf: دریافت